Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012

…όταν η αλληλεγγύη των γενεών σταμάτησε κάπου το 1992….



Από τον Παντελή Πασπαλά
Οι συντάξεις και το ασφαλιστικό σύστημα και πάλι βρίσκετε στο στόχαστρο των κυβερνόντων. Η καταδίκη των μέτρων και ο αγώνας για την ανατροπή τους είναι δεδομένος και επιτακτικός. Όμως η ιστορία αυτή αρχίζει από πιο παλιά, και χωρίς καμία χαιρέκακη διάθεση θα πρέπει να δούμε τα γεγονότα τον τρόπο αντιμετώπισης και την τελική λύση που βρήκαν τότε κυβέρνηση και φορείς όπου στην προσπάθεια τους να σώσουν τα της γενιάς τους, έριξαν στον καιάδα τις υπόλοιπες γενιές.
Δεν θα σταθώ σε ανάλυση οικονομικού τύπου η κριτική διαχείρισης αποθεματικών κλπ, δεν έχω τις γνώσεις και δεν είμαι ειδικός. Εξάλλου είναι γνωστό πως η κυβερνήσεις τα λεηλάτησαν με τα ομόλογα, το χρηματιστήριο, άλλα και το παράνομο τρόπο που μπήκαν στο κούρεμα πρόσφατα, και ίσως ξαναμπούν.
Θα σταθώ στην κινηματική του αντιμετώπιση, μιας και στον φόβο τους μη χάσουν τα κεκτημένα, το <περήφανο> συνδικαλιστικό κίνημα το 1992 δέχτηκε τον αισχρό διαχωρισμό των νέων ασφαλισμένων από την 1-1-1993 και μετά, με άθλιους όρους.
Τότε λοιπόν τρέχαμε στα συνδικάτα και ζητούσαμε κοινό μέτωπο φοιτητών, νέων, εργαζόμενων, ανέργων, συνταξιούχων, ώστε να μην περάσει, και το μόνο που εισπράτταμε ήταν η ειρωνεία του στιλ… καλά από τα 20 σας, έχετε όραμα την σύνταξη?
Κανένας δεν μας άκουσε όταν τους λέγαμε.. ότι αυτά που δέχεστε για εμάς, μια μέρα θα τα λουστείτε!!!!.
Και να που αυτή η μέρα ήρθε…
Σύνταξη λέει στα 67?... τι λέτε?... μα όσοι ασφαλιστήκαμε από το 1993 και μετά έτσι και αλλιώς στα 67 θα βγούμε, με την ανοχή σας…
Άλλος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης για εμάς από τότε… μειώσεις στο ψαχνό σήμερα…
Και τώρα?... και μας πουλήσατε και θα το έχετε βάρος… και θα υποστείτε αυτά που μας φορτώσατε…
Το πρόβλημα δεν είναι για τον τότε αγώνα αν έχανε η θα κέρδιζε…. Το πρόβλημα με εσάς είναι ότι ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ!!! Και με άνεση το παραχωρήσατε στο τραπέζι των τότε διαπραγματεύσεων.
Τα παραπάνω τα αναφέρω ως δίδαγμα για όλους μας, ότι η διάσπαση και το ευκαιριακό συμφέρων ποτέ δεν ωφέλησε κανέναν.
Και μην νομίζει κανείς ότι το άρθρο μένει στο ..καλά να πάθετε…
Αντίθετα θα πρέπει ΟΛΟΙ να μπούμε στην μάχη για την ανατροπή όλων αυτόν των μέτρων, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο…
Άλλωστε την ιστορία πρέπει να την μελετάμε για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη…

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!!!
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!

 (θα ήταν άδικο να μην αναφέρω ότι υπήρξαν κινήσεις συνδικαλιστικές της αριστεράς που αντιτάχθηκαν στον συγκεκριμένο νόμο, όμως δεν κατάφεραν να το αποτρέψουν ούτε στη βουλή, αλλά ούτε να το κάνουν κυρίαρχο ζήτημα μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα )